Շարունակի՛ր պատմությունը 8-10 նախադասությամբ՝ հասցնելով ավարտուն տեսքի:
Ամառները հաճախ էի հանգստանում գյուղում: Մի օր մտա մեր մառանը՝ բահը վերցնելու: Սիրում էի ամռան երկար օրերին ծառերի տակերը փորփրել: Մառանի դռնով ներս մտա թե չէ, զարմացած կանգ առա, երբ տեսա մի մկան ուղիղ ոտքերիս առաջ։ Այն պարկած էր ու չէր շարժվում։ Սկիզբից կարծեցի սատկել է, բայց ոչ։ Մոտեցա ու սկսեցի ուսումնասիրել։ Փոքր էի, չէի վախենում ոչնչից։ Չհասկանալով, ինչ է պատահել, պապիկի կարիքը զգացի։ Նա, սակայն, ընդհանրապես չօգնեց ու որոշեցի գոնե մի փոքր պանիր տալ մկանը։ Ուտի, թե չուտի ինձ բոլորովին մեկ էր, բայց ուզում էի մի կերպ օգնել ու ինձ, ըստ պապիկի, չէր կարելի մկանը դիպչել։ Վերադարձա մառան ու այն դեռ հանգիստ պառկած էր նույն տեղում։ Պանիրը գետնին դնելու նույն վայրկյանին մուկը թռավ տեղից, փախցրեց պանիրը ու ճարպկորեն կորավ աչքիցս։