Պատմությունը պատմվում է երրորդ դեմքով՝ անանուն պատմիչի կողմից։ Չնայած անցած տարիներին (մոտ տասնհինգ տարի)՝ Օձավան չի կարողանում բաց թողնել Ավագ դպրոցում անցկացրած իր ժամանակը և իր հարաբերությունները Աոկի անունով աշակերտի հետ: Պատմվածքում անհատականությունների բախում է տեղի ունենում։ Երկու կերպարների միջև կա ինտենսիվ մրցակցություն, ինչը վերածվում է ատելության, երբ Օձավան դասի առաջատար է դառնում: Սա առաջացնում է խանդի զգացում Աոկիի մոտ, ով երկար ժամանակ եղել է առաջինը դասարանում։
Հետաքրքիր է այն, որ և՛ Օձավան, և՛ Աոկին վախենում են միմյանցից։ Այն փաստը, որ Օձավան ի վիճակի է ներել Աոկիին, կարևոր է, քանի որ դա թույլ է տալիս Օձավային մասամբ, բայց ոչ ամբողջությամբ առաջ շարժվել: Նա գիտի, որ կշարունակի հանդիպել այնպիսի մարդկանց, ինչպիսին Աոկին է, և վստահ է, որ այդ պահերին կարող է ուղղակի քայլել հակառակ ուղղությամբ: Հեղինակը թողնում է ընթերցողին այն համոզմունքին, որ Աոկիի հետ հարաբերությունները անբուժելի սպի են թողել Օձավայի կյանքում։